meer foto's

De gemeente Zaltbommel kwam met een verzoek om foto’s te maken voor het stedenkatern van magazine Monumenten. Zo’n katern werkt als een uitnodiging om bezoekers naar Zaltbommel te krijgen.

Mieke Sanders die het katern samenstelde wilde graag een vaste lijn in de fotografie en dat mensen het katern zouden bewaren. We hebben de onderwerpen doorgenomen en gekeken of ik aanvullingen had op de te fotograferen locaties.

De cover moest opvallen en pakkend zijn. Ik zag meteen de Sint Maartenskerk voor me, met een blauwe avondlucht en de kerk verlicht. Het was moeilijk om de juiste positie te vinden, omdat ik graag de nieuwe brug op de voorgrond wilde, voor het lijnenspel. Met een ladder ben ik de oude brug ingeklommen en heb mijn statief klemgezet tussen de pilaren.Voor de natuurfoto’s ben ik bij zonsopgang op pad gegaan voor sferisch licht en lange schaduwen door de lage zonnestand.

Ik genoot van de vrijheid die Mieke mij gaf qua invulling van de fotografie. Hierdoor voelde ik mij verantwoordelijk en nam ook de taak op me om de aangeleverde foto’s van de auteurs te optimaliseren in Photoshop en alle foto’s geordend aan te leveren voor de vormgever.

Wie nieuwsgierig is naar het katern kan mij een mailtje sturen met naam en adres, dan stuur ik het katern gratis naar je toe.

meer foto's

Coast to Coast wilde graag promotiefoto’s van de veelbelovende funky-urban band U-Turn.

Kees Klop vroeg of ik foto’s wilde maken van de leadzangeres van U-Turn: Sietske Heun. Samen met Sietske telefonisch de uitstraling van de foto’s en locaties besproken. Stoer, sexy en vrouwelijk en we zouden moderne architectuur als leidraad nemen.

Terwijl visagiste Willemijn Batteljee aan het werk was met Sietske, fotografeerde ik stillevens van Sietske’s sierraden voor eventueel gebruik als achtergrond voor de CD. De eerste sessie maakte ik in de woonkamer, zo konden Sietske en ik in een veilige omgeving op elkaar inwerken.

De tweede sessie was voor het trammuseum: een helder blauwe deur waar het tramspoor onderdoor liep. Ik was meteen geraakt door de kleur en de vervreemding van rails die onder de deur doorlopen. De straat was zeer levendig en ik voelde dat er iets in de lucht hing: een cadeautje voor de fotograaf. Het cadeautje was een Antilliaanse dame in de achtergrond met fel gekleurde krulspelen in het haar dat werd samengehouden door een lichtblauw haarnetje.

De derde sessie was een tip van Sietske: een gebouw dat helemaal blauw is geschilderd. Een heel surrealistisch beeld. Ik liet Sietske voor het gebouw poseren en ging zelf op de grond liggen voor een laag standpunt, zodat het geheel een spannende compositie kreeg.

Na afloop van een opdracht ontvangen mijn klanten de foto’s op cd-rom. Ik maak altijd een hoesje voor de cd-rom en dit keer koos ik voor een compositie van de sessie voor het trammuseum: ik voegde de foto die Sietske als mooiste had uitgekozen en die van de Antilliaanse dame samen. Je ziet hier het resultaat.

Vormgever André Dieterman wilde voor de website van Nescio sfeerfoto’s met beweging.

Beweging in foto’s maak ik door een lange sluitertijd met flitslicht en meebewegen van de camera. Dat is heel spannend, omdat ik nooit weet hoe het beeld eruit komt te zien. Ik doe het op mijn gevoel. André was heel enthousiast en hoefde niets meer aan de foto’s te bewerken.

Tijdens het fotograferen van het eten en het restaurant, zag ik de gelijkenissen tussen fotografie en koken. Miranda, hoofdkok en eigenares van Nescio, maakt alle gerechten in een klein keukentje, mijn doka is mijn keukentje. We werken beide op gevoel; een beetje meer zout of een beetje meer contrast; kooktijd of belichtingstijd. En na onze persoonlijke mix van ingrediënten komt de presentatie.

Ik was geboeid en vroeg aan Miranda waar zij de motivatie vandaan haalt om steeds een hele avond in de keuken te staan. Haar antwoord: de enthousiaste reacties van de bezoekers en het telkens weer ontdekken van nieuwe creaties om mensen van te laten genieten. Dit motiveerde mij extra om haar restaurant met plezier te fotograferen.

meer foto's

Geké Kiers wilde graag foto’s van haar vier kinderen. Het eindwerk vormt een geheel van twintig foto’s, vijf foto’s van elk kind.

Geké wilde van de sessiedag een fijne familiedag maken en welke dag is dan gepaster dan Moederdag? We gingen met z’n allen naar het strand waar Geké en de kinderen veel vakanties hebben doorgebracht. Bij het strand aangekomen gingen we eerst iets drinken in een luxe strandtent en ik begon meteen te fotograferen. Terwijl de kinderen dikke lol met elkaar hadden, maakte ik vanuit alle hoeken foto’s. Na een half uur vroeg de ober voor welk magazine de fotosessie was en hoe beroemd de kinderen waren. De dag kon al niet meer stuk!

Na de strandtent gingen we op zoek naar een mooie duinpan waar ik geposeerde foto’s wilde maken. Door de lol die we al hadden gehad en de mooie wandeling door de duinen ging het poseren als vanzelf. Na twee uur fotograferen in de duinen was iedereen helemaal tevreden, de kinderen voelden zich door alle aandacht van de camera als echte filmsterren.

Onlangs kreeg ik de vraag: Hoe lukt het om op het juiste moment op de juiste plaats te staan?

Het mooie van deze vraag is, dat ik niet bewust was hoe ik dat deed. Voor het antwoord ging ik in gedachten terug naar reportages.

Het begint met geen sturing geven, maar open te staan in de situatie waarin ik me bevind. De enige die ik stuur, is mezelf. Hierdoor raken anderen ontspannen en gewend aan de situatie. Door gewoon aanwezig te zijn, maken "modellen" zelf contact en laten zich zien. Ze hebben de ruimte om te doen wat ze willen.

Een andere manier is wanneer ik word getroffen door een mooi decor, bijvoorbeeld in een stad. Ik blijf dan wachten tot het decor tot leven komt. Zoals in Boedapest: ik zag een mooi vervallen huis en wachtte tot er drie mannen aan kwamen lopen die er maffioos uitzagen. Toen de mannen goed in beeld waren, deed ik alsof ik een foto van het huis maakte. Zo fotografeer ik momenten die ook zouden hebben plaatsgevonden als ik niet aanwezig was geweest.

Het is vooral goed je ogen open te houden voor toevalligheden. In Lourdes zag ik boven de ingang van het toilet drie borden met symbolen hangen: een vrouwtje, mannetje en een rolstoel. Eronder stonden precies: een vrouw, een man en een rolstoel. Deze herhaling maakt de foto spannend en humorvol.

Heb je voor mij de volgende vraag? Stuur hem mij per e-mail en ik beantwoord hem graag.

In mei en juni heb ik de bezoekers van m’n expositie "De Morderne Zigeuner" ontvangen in een bouwkeet in Naarden-Vesting. Het was leuk en leerzaam. En de expositie krijgt nog een vervolg…

Met mijn vader heb ik de schaftkeet opgehaald bij Fort Vechten, zij verbouwen oude schaftketen tot kampeerkeet. We hadden ons verkeken op de grootte van de keet. Bij het invoegen op de snelweg werden we meteen door de luchtverplaatsing van langsrijdende vrachtwagens heen en weer geslingerd: we kropen door het oog van de naald.

Via binnendoor weggetjes kwamen we aan in Naarden en plaatsten de gele keet op de afgesproken plaats voor het Vestingmuseum. Al snel kwamen nieuwsgierigen kijken, waaronder overbuurvrouw Trees die vroeg of de keet een WC was voor de fotomanifestatie. De band met Trees was meteen beklonken en ze was zo aardig om vier weken lang doordeweek de keet voor me te openen. In de weekenden stond ik zelf bij de keet om bezoekers te verwelkomen en er waren veel fijne reacties. Het fijnste vond ik dat sommige mensen dachten dat ik een half jaar in Hongarije geweest was, omdat de foto’s zo’n intimiteit uitstraalden. Ook het praten met vakbroeders was zeer inspirerend. Sommige haalden opgelucht adem dat ze bij mij foto’s zagen uit de doka en niet van de inktjetprinter. Ik werd weer blij om te ondervinden dat traditioneel dokawerk zijn waarde in vakmanschap blijft behouden en wordt gewaardeerd.

Jeanne Kers, directrice van het Zaltbommelse theater de Poorterij wilde graag "de Moderne Zigeuner" in de foyer exposeren. Ik ben blij met dit aanbod: het is een tijd geleden dat ik in Bommel exposeerde en ik vind het leuk om te exposeren in mijn hometown, omdat mensen mij hier van jongs af aan kennen.

De expositie is in de Poorterij te bezichtigen van 18 oktober tot 28 november op werkdagen van 10:00 tot 22:00 uur.